Wicked!

One person’s crazyness is another person’s reality

Tim Burton

Όταν το Hollywood στάζει φαρμάκι…

Δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα στο Hollywood για να με πείσουν να δουλέψω ξανά ποτέ με αυτή τη γυναίκα.

Ο Sterling Hayden για την Joan Crawford

Πάντα το έλεγα ότι ο Frank θα κατέληγε κάποια στιγμή στο κρεβάτι με ένα αγοράκι.

Η Ava Gardner για τον Frank Sinatra και τη Mia Farrow

Τον πλησίασα σε ένα πάρτι και διαπίστωσα ότι είχε σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα. Του συνέστησα έναν ψυχίατρο και πήγε. Δεν ξέρω αν τον βοήθησε αυτό καθόλου ως άνθρωπο, τουλάχιστον όμως τον έκανε καλύτερο ως ηθοποιό.

Ο Marlon Brando για τον James Dean

Δεν ήταν συναισθηματικά ικανός να συνάψει μακροχρόνια σχέση ούτε με το πόμολο μιας πόρτας. Ο Θεός θα είχε υπάρξει ελεήμων αν τον είχε προικίσει με ένα μικροσκοπικό πέος, ώστε να τον άφηνε να συνεχίσει ανενόχλητος τη ζωούλα του.

Η Sean Young για τον James Woods

Ο Warren είναι απερίγραπτα εγωπαθής, πιο ματαιόδοξος από οποιαδήποτε γυναίκα έχει τύχει να γνωρίσω στη ζωή μου, ψυχωτικός με το σεξ και παθιασμένος με το πέος του. Με απέλυσε από τον Dick Tracy επειδή τον έκανα να μοιάζει πολύ μεγαλύτερος μπροστά στον φακό της κάμερας και γιατί δεν ενέδιδα στις ατελείωτες ερωτικές του πολιορκίες.

Η Sean Young για τον Warren Beatty

Η Streisand είναι ένα τέρας. Ένα συναρπαστικό τέρας, όμως. Το μεγαλύτερο πρόβλημά της είναι, νομίζω, το γεγονός ότι θέλει να είναι γυναίκα και όμορφη ενώ στην πραγματικότητα δεν μπορεί να γίνει τίποτα από τα δυο.

Ο Omar Sharif για την Barbara Streisand

Το να δουλεύεις μαζί της σε έκανε να αισθάνεσαι σαν να σε βομβαρδίζει κάποιος με καρπούζια. Ο σκηνοθέτης του φιλμ ήταν τσιμπημένος μαζί της και της χάριζε διαρκώς τα καλύτερα κοντινά πλάνα. Αντίθετα με τη δική μου περίπτωση όπου, στις περισσότερες σκηνές της ταινίας, το μόνο που βλέπεις από εμένα είναι το πίσω μέρος του λαιμού μου.

Ο Alan Ladd για τη Sophia Loren

Θα μπορούσα ενδεχομένως να αντικρίσω έστω και με δυσκολία το πρόσωπο της Joan Crawford, κάθε πρωί στις εφτά που θα ξεκινούσαμε το γύρισμα. Αποκλείεται, όμως, να μπορούσα να ρίξω έστω και μια ματιά στο πρόσωπο της Bette Davis.

Vivien Leigh

Η Audrey Hepburn είναι η υπ’ αριθμόν ένα ιέρεια των ανορεξικών.

Orson Welles

Τα στήθη της είναι από γρανίτη. Το μυαλό της από ελβετικό τυρί.

Ο Billy Wilder για τη Marilyn Monroe

Το να δουλεύεις μαζί της μοιάζει με το να σε χτυπούν αλύπητα στο κεφάλι με μια ευχετήρια κάρτα του Αγίου Βαλεντίνου.

Ο Christopher Plummer για την Julie Andrews

Ως ομορφιά, ανήκει στην ίδια κλάση με την Greta Garbo. Όταν ανοίγει όμως το στόμα της, γίνεται η Minnie Mouse.

Ο John Ford για τη Dolores del Rio

Η κινηματογραφική βιομηχανία χωρίζεται σε επαγγελματίες και ερασιτέχνες. Η Kim ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Είναι μια κακομαθημένη σκύλα.

Ο Tyrone Power για την Kim Novak

Τον σιχαίνομαι τόσο πολύ που θα ήθελα να χώσω το Όσκαρ που κέρδισα στα οπίσθιά του!

Η Gloria Grahame για τον Ronald Reagan

"Είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερος κινηματογραφιστής από την ανακάλυψη του κινηματογράφου." Ο Woody Allen για τον Ingmar Bergman (1918- 2007)

"Καλύτερα από κάθε άλλον ο Bergman διαχειρίστηκε το εσωτερικό του ανθρώπου εξερευνώντας το πεδίο μάχης της ψυχής μας."
Woody Allen

Σε μια οικογένεια πάστορα στην οποία μεγάλωσα εγώ, γρήγορα μαθαίνει κανείς να βλέπει πίσω από τα παρασκήνια ζωής και θανάτου.

Με φοβίζει η αβεβαιότητα της ζωής όσο και το βέβαιον του θανάτου. Το μόνο πράγμα που θεωρώ φριχτό είναι να γίνω ξαφνικά φυτό και βάρος στους άλλους.

Τι σημαίνει να κάνεις ταινίες; Σημαίνει να σκάψεις βαθιά στις ρίζες σου, να γυρίσεις πίσω στον κόσμο των παιδικών χρόνων σου.

Πηγή: Το Βήμα

Τα πολιτικά μας συστήματα είναι βαθιά συμβιβασμένα και δεν έχουν καμία χρησιμότητα πια. Είναι πολύ αργά για επαναστάσεις, και άλλωστε βαθιά μέσα μας δεν πιστεύουμε πως έχουν θετικά αποτελέσματα. Κατά τα άλλα, είμαι ένας αξιοσέβαστος σοσιαλδημοκράτης.

Για μένα η κόλαση ήταν ένας φοβερά υποβλητικός τόπος• πάντοτε όμως θεωρούσα ότι βρίσκεται πάνω στη γη. Η κόλαση δημιουργείται από τους ίδιους ανθρώπους - πάνω στη γη!.

Η κοσμοθεωρία μου είναι να μην έχω κοσμοθεωρία. Είμαι ένας σταθμός ραντάρ. Πιάνω διάφορα πράγματα και τα αντανακλώ σαν καθρέφτης, ανακατεμένα με μνήμες, όνειρα και ιδέες. Είναι ο πόθος και η θέληση της δημιουργίας.

Έζησα όλη μου τη ζωή στο θέατρο. Και το θέατρο, μ' όλο που είναι ένας προστατευμένος κόσμος, είναι πάντα συλλογικό. Στο θέατρο οι ηθοποιοί δεν είναι ούτε για μια στιγμή ανυπεράσπιστοι απέναντι στον σκηνοθέτη. Διαθέτουν ένα σωρό αποτελεσματικούς τρόπους να του αντισταθούν.

Το σινεμά είναι ακριβώς όπως τότε που ήμουνα μικρός και έβγαζα τα παιχνίδια μου μέσα από το ντουλάπι. Με τη μόνη διαφορά ότι σήμερα, για κάποιον ανεξιχνίαστο λόγο, με πληρώνουν γι' αυτό, και υπάρχουν άνθρωποι που μού φέρονται με σεβασμό και κάνουν ό,τι τους λέω, πράγμα που καμιά φορά με αφήνει κατάπληκτο.

Πηγή: Ελευθεροτυπία

Ο πατέρας μου ήταν ακροδεξιών πεποιθήσεων. Η μεγαλύτερη απειλή ήταν οι Μπολσεβίκοι, τους οποίους μισούσε. Είχαμε εξοχικό σ’ ένα νησάκι εκείνη την εποχή. Στην παράλια είχε ένας Εβραίος το σπίτι του. Ο αδελφός μου και η παρέα του είχαν ζωγραφίσει αγκυλωτούς σταυρούς στους τοίχους του σπιτιού του μια νύχτα. Και εγώ, ο δειλός, δεν τόλμησα ν’ ανοίξω το στόμα μου και να διαμαρτυρηθώ.
Με τις ανταλλαγές σπουδαστών που γίνονταν τότε, με έστειλε ο πατέρας μου στην οικογένεια κάποιου ιερωμένου, στη Χάινα της Γερμανίας. Πίστευαν όλοι, γονείς και παιδιά, στον Χίτλερ. Το πιο σημαντικό γεγονός εκείνου του καλοκαιριού ήταν ο λόγος του Χίτλερ στη Βαϊμάρη. Μου έκανε τρομερή εντύπωση. Ηλέκτριζε την ατμόσφαιρα. Ως τότε είχα δει μόνο φωτογραφίες του. Ήμουν αγνός, ξεροκέφαλος, είχα ανάγκη μιας πίστης. Στην ουσία ήμουν πολιτικά τελείως αδιάφορος. Μου είχε κάνει εντύπωση ο ιδεαλισμός των Γερμανών. Όταν τελείωσε ο πόλεμος, ήρθε το σοκ. Στην αρχή δεν ήθελα να πιστέψω τι έβλεπαν τα μάτια μου, όταν άνοιξαν οι πόρτες στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πίστευα πως ήταν προπαγάνδα των συμμάχων.
Όταν κατάλαβα ότι ήταν αλήθεια, το σοκ ήταν ανυπόφορο.

Η δουλειά μας στις ταινίες αρχίζει πάντα με το ανθρώπινο πρόσωπο.

Από παιδί δεν ανεχόμουν να με ταπεινώνουν. Οι πρώτες μου αναμνήσεις είναι συνδεδεμένες με την ταπείνωση. Τότε η ανατροφή στηριζόταν σ’ αυτήν. Η κοινωνική δομή ήταν τέτοια, ο καθένας ταπείνωνε τον άλλον διαδοχικά. Για παράδειγμα έπρεπε να ζητάς συγγνώμη, οι γονείς δεν παραδέχονταν ποτέ πως είχαν σφάλει. Πάντα έφταιγαν τα παιδιά, πάντα έπρεπε να ζητάς συγγνώμη πρώτα από το θεό κι έπειτα από τους γονείς.

Δεν παίζει ρόλο η ευφυΐα στην τεχνική του γυρίσματος μιας ταινίας. Το σπουδαιότερο είναι να έχεις κάτι να πεις, κάτι να σε καίει, κάτι σοβαρό για σένα, ένα θέμα ζωής ή θανάτου, κάτι που σε συγκινεί. Ακόμη και αν είσαι αδέξιος στην τεχνική, μπορείς να τα καταφέρεις αν ξημεροβραδιαστείς. Γιατί η ταινία είναι τόσο εύπλαστη, τόσο ευαίσθητη. Δεν το βρίσκεις απόλυτα με την πρώτη, αλλά πάντα μπορείς να περάσεις ό,τι θέλεις να εκφράσεις.

Όποτε ετοιμάζω μια νέα δουλειά λέω διαρκώς στον εαυτό μου ότι αυτή θα είναι η τελευταία φορά. Αλλά μου φαίνεται ότι τελικά η κάθε φορά είναι η τελευταία φορά. Είμαι το ίδιο έκπληκτος όσο ο καθένας όποτε κάνω κάτι καινούργιο.

Ζω στο Φάρο, αυτό το μικρό νησί στην Βαλτική, κοντά στη φύση και η έννοια της λέξης αυτής δεν μου λέει τίποτα.

Είναι καλό να είσαι διάσημος, αλλά στην περίπτωσή μου έχω την εντύπωση ότι αφορά κάποιον μακρινό μου συγγενή… Η διασημότητα δεν μετρά καθόλου μπροστά στην τελευταία ταινία, μπροστά στο γύρισμα της τελευταίας σκηνής… Ειδικά εκείνη την ώρα πρέπει να έχεις την ισορροπία του ακροβάτη.

Πηγή: Η Αυγή

"The men may be the head of the house
but the women are the neck
and they can turn the head anyway they want."

Lainie Kazan (Maria Portokalos)

in My Big Fat Greek Wedding

Κριτικές ταινιών δοσμένες με χιούμορ, ειρωνεία αλλά και αυστηρότητα

License To Wed (2007)

Robin Williams has made so many one-star comedies that it's impossible to keep count at this point. But rest assured that there's a multiplex in hell that screens them on a perpetual loop.
Matt Brunson, Creative Loafing

If for any reason your wife or girlfriend - or both - try to drag you to this thing, break up with them instead. It would be less painful.
Pete Hammond, Maxim

"I hereby pronounce you a flop."
Kyle Smith, New York Post

Forget about Saw, Hostel and all the other films in the new, notorious torture-porn genre. If you're looking for a really sick movie, check out License to Wed.
Liam Lacey, Globe and Mail

There's bad, there's awful and there's horrible, and then somewhere beyond that, in its own Kingdom of Lousy -- where all the milk curdles and the jokes aren't funny -- is License to Wed.
Mick LaSalle, San Francisco Chronicle


Wild Hogs (2007)

The "gay panic" humor is so rampant that it's reasonable to wonder if cast and crew members wrapped each shooting day by beating up a homosexual off-screen.
Matt Brunson, Creative Loafing

If you listen closely, you can hear your brain cells fizzling.
Peter Canavese, Groucho Reviews

A humiliating medley of ghastly slapstick stunts. Walt Becker is the author of this nonsense. He ought to be sued.
James Christopher, Times [UK]

Travolta has occasionally gotten down in slop like this before. Allen and Lawrence practically live there. But Macy, the guy from Fargo and Magnolia and Seabiscuit? Say it ain't so, Bill.
Eleanor Ringel Gillespie, Atlanta Journal-Constitution


Norbit (2007)

Norbit is not a thriller, action film or suspense story. Still, it achieves the assassination of comedy.
David Elliott, San Diego Union-Tribune

It's a thoughtless, cancerous, viral, irresponsible pollution whose existence speaks ill of the society that produced it and of any society that would endorse or defend it.
Walter Chaw, Film Freak Central

Norbit is so bad, it has redefined my concept of Hell.
Mark Dujsik, Mark Reviews Movies

Surely some humanitarian organization will recognize the selflessness with which Murphy has taken three of the movie's major roles, thus saving two other actors from a nasty black mark on their resumes.
Sam Adams, Los Angeles Times


The Astronaut Farmer (2007)

The cinematic equivalent of lasagna -- plot ground up with meat, characters that lay there like limp noodles and the whole thing slathered in cheese.
Kevin Carr, 7M Pictures

The perfect film for all those delusional, self-entitled American Idol rejects...darn it, this is America, where any man can lead a horse around his ranch in a spacesuit...
Peter Canavese, Groucho Reviews

The rare film that can make you question your own sanity, but The Astronaut Farmer is so lacking in plausibility, explanation, motivation and physical science that you start to ask: Is it me? Rest assured: It's them.
John Anderson, Newsday

Look, there's Bruce Willis, an old astronaut buddy from Farmer's aeronautics-training days! No, Mission Control, this isn't Armageddon. Ben Affleck is nowhere in sight...
Amy Biancolli, Houston Chronicle


Failure to Launch (2006)

There's nothing here a good dose of Viagra couldn't cure. Impotent and dull as dishwater.
David N. Butterworth, rec.arts.movies.reviews

Once again, Matthew McConaughey creates an aura, a force-field of unfunniness. A man-sized block of Unfunny Kryptonite from the Planet Unfunny, killing off all the funny within a 1,000-yard radius.
Peter Bradshaw, Guardian [UK]


Valentine (2001)

Not only is it deadly dull, but the killer actually courts the audience's sympathy.
James Berardinelli, ReelViews

The only reason to see this atrocity is if you want your significant other to terminate the relationship because of your terrible taste in films.
Rod Armstrong, Reel.com

Frankly, the killer here is doing all of us a favor: eliminate the slow and stupid before they reproduce.
MaryAnn Johanson, Flick Filosopher

Relentless in its pursuit of suspenseless mediocrity, Valentine succeeds only in boring you to death, the most horrifying fate of all.
Marjorie Baumgarten, Austin Chronicle

Transformers

Θυμηθείτε πως αυτοί είναι οι πιο ρεαλιστικοί Transformers που είδατε ποτέ. Για τους πιο φανατικούς, έχω την εντύπωση πως οι αγαπημένοι τους ήρωες θα ανέβουν σε ένα επίπεδο που κανείς δεν είχε φανταστεί μέχρι σήμερα.

Michael Bay

Μεγάλο Αφιέρωμα στον Clint Eastwood - Μέρος 2ο

Ξέρω τι σκέφτεσαι. «Έριξε 6 φορές ή μόνο 5;». Για να σου πω την αλήθεια, μέσα στον ενθουσιασμό έχασα τον λογαριασμό. Όταν έχεις να κανείς με το 44άρι Magnum, το πιο δυνατό πιστόλι του κόσμου, το οποίο μπορεί να σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα, αυτό που πρέπει να ρωτάς τον εαυτό σου είναι: «Νιώθω τυχερός»; Λοιπόν, νιώθεις, μαλάκα;

Dirty Harry, 1971

Είναι αυτό που γνωρίζουν οι άνθρωποι για τον εαυτό τους που τους κάνει να φοβούνται.

High Plains Drifter, 1973

Αν περιμένεις από μία γυναίκα να αποφασίσει, θα περιμένεις πολύ.

Pale Rider, 1985

Βλέπεις, σε αυτόν τον κόσμο υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων, φίλε μου: Αυτοί με τα γεμάτα όπλα και αυτοί που σκάβουν. Εσύ σκάβε.

The Good, the Bad and the Ugly, 1966

Όταν η μύτη μου μού λέει πως κάτι βρομάει, την εμπιστεύομαι πάντοτε.

True Crime, 1999

Είναι κόλαση να σκοτώνεις κάποιον. Να αφαιρείς όλα όσα έχει και όλα όσα θα έχει ποτέ.

Unforgiven, 1992

Νομίζω πως ήρθε η στιγμή που κάποιος πρέπει να μετρήσει ως το δέκα.

Million Dollar Baby, 2004

Τα παλιά όνειρα ήταν καλά όνειρα. Δεν βγήκαν αληθινά, αλλά είμαι χαρούμενος που τα έκανα.

The Bridges of Madison County, 1995

Πηγή: Περιοδικό Σινεμά

Μεγάλο Αφιέρωμα στον Clint Eastwood - Μέρος 1ο

Οι ταινίες υπάρχουν για να περνάς καλά, αλλά δεν είναι και η θεραπεία για τον καρκίνο. Οι ταινίες μπορεί να έχουν μια αξία ως αναψυχή, αλλά δεν θεραπεύουν τις καρδιακές παθήσεις ή το AIDS ή οποιοδήποτε άλλο μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα της ανθρωπότητας, οπότε μην σας πιάνει μεγάλος ενθουσιασμός. Μπορεί να έχουν αντίκτυπο στην κοινωνία. Αλλά αν προσεγγίσεις μια ταινία με την αίσθηση ότι θα έχεις αντίκτυπο στην κοινωνία, τότε είσαι επιρρεπής στο να ξεφύγεις. Ο Alfred Hitchcock μου είπε κάποτε, όταν προσπαθούσα να αναλύσω πολλά από τα στοιχεία των ταινιών του:
«Clint, πρέπει να θυμάσαι, είναι μόνο μια ταινία».

Πολλοί σκηνοθέτες κάνουν τη σκηνοθεσία δύσκολη και χρονοβόρα... Αλλά εγώ θέλω να προχωράω. Θέλω να κάνω τους ηθοποιούς να νιώθουν ότι κατευθύνονται κάπου. Μου αρέσει η αίσθηση τού να γυρίζεις σπίτι μετά από κάθε γύρισμα και να νιώθεις ότι έκανες κάτι και ότι προόδευσες. Το να γυρίζεις μια σκηνή μετά το φαγητό και άλλη μια μάλλον στις έξι το απόγευμα και μετά να γυρίζεις σπίτι δεν είναι ακριβώς αυτό που έχω στο μυαλό μου για τη σκηνοθεσία. Και κυρίως θέλω να σκηνοθετώ με τον ίδιο τρόπο που θέλω να με σκηνοθετούν.

Νιώθω πολύ κοντά στο γουέστερν. Δεν υπάρχουν πολλές αμερικανικές μορφές τέχνης που να είναι αυθεντικές. Οι περισσότερες είναι κλεμμένες από την Ευρώπη. Εκτός από το γουέστερν, την τζαζ και τα μπλουζ, που είναι πραγματικά αυθεντικά.

Όταν είσαι νέος και η δουλειά σου αρχίζει να δέχεται κριτική, το παίρνεις κάπως προσωπικά. Λες «Θεέ μου, δούλευα αυτό το πράγμα για ώρα, και τώρα κάποιος που δεν γνωρίζω έρχεται και λέει ότι είναι ένα τίποτα». Όταν είσαι τόσο καιρό στα πράγματα όπως εγώ, συνειδητοποιείς ότι είναι απλά μια άποψη. Εσύ πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς και να μην το σκέφτεσαι. Αλλά σήμερα ακόμη και το κάθε έντυπο ενός καταστήματος έχει έναν κριτικό κινηματογράφου. Νομίζω πως όλοι είναι τόσο πεινασμένοι για πληροφόρηση. Νομίζω πως οι κριτικοί υπηρετούν ένα λειτούργημα και κάποιοι από αυτούς είναι αρκετά καλοί, αλλά πιστεύω, και μάλιστα έντονα, πως οι άνθρωποι πρέπει να κρίνουν τα πράγματα μόνοι τους.

Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα. Ποτέ δεν ήμουν. Ξεκίνησα πολλά χρόνια πριν, προσπαθώντας να επιβιώσω ως ηθοποιός – αυτό πρέπει να είναι το πιο αβέβαιο πράγμα στον κόσμο. Ποτέ δεν είσαι αρκετά σίγουρος ότι βρίσκεσαι μπροστά σε κάτι σωστό. Νομίζω οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν το ίδιο. Γι’ αυτό υπάρχει και ο ρομαντισμός. Φαντάζομαι ότι τα πράγματα απλά πήγαν καλά στη ζωή μου.

Τα πλεονεκτήματα τού να είσαι σταρ είναι ότι μπορείς να βρεθείς σε διάφορα μέρη και να έχεις πάντα μια μπροστινή θέση στο όνομά σου. Το μειονέκτημα είναι ότι, αν είσαι κλειστός άνθρωπος και χρειάζεσαι χρόνο με τον εαυτό σου – να κάτσεις ανώνυμα κάπου και να παρακολουθήσεις ένα παιχνίδι - , δεν έχεις πια αυτή την ελευθέρια. Αν τελικά αυτό σε απορροφά ή όχι εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Η πλαστική χειρουργική ήταν ένα πράγμα όπου γέροι προσπαθούσαν να μπουν σε έναν ονειρικό κόσμο και να γίνουν πάλι 28. Αλλά τώρα, στο Hollywood, ακόμα και οι 28αρηδες κάνουν εγχειρήσεις. Η κοινωνία μάς έχει κάνει να πιστεύουμε ότι πρέπει να μοιάζουμε με 18χρονα μοντέλα σε όλη μας τη ζωή. Αλλά φαντάζομαι ότι μπορώ ταυτόχρονα να είμαι και αυτός που είμαι.

Υπήρξα πολύ τυχερός να δουλεύω σε ένα επάγγελμα το οποίο αγαπώ. Και ακόμα το αγαπώ. Προφανώς. Το κάνω ακόμη. Δεν έχω φιλοδοξία να αποσυρθώ. Αν έχω, απλά δεν την έχω ανακαλύψει ακόμη. Μπορεί να περιμένω να με αποσύρει αυτή.

Οι περισσότεροι που θα με θυμούνται, αν δεν με ξεχάσουν τελείως, θα με θυμούνται σαν έναν ήρωα δράσης, το οποίο είναι ok. Δεν υπάρχει τίποτα λάθος σε αυτό. Αλλά υπάρχει μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, που θα με θυμάται για τις άλλες ταινίες, εκείνες στις οποίες πήρα μερικά ρίσκα. Τουλάχιστον, έτσι θα ήθελα να πιστεύω.

Πηγή: Περιοδικό Σινεμά

Hollywood Bombshells

Μην κοιτάτε τι κάνω, αλλά πώς το κάνω, ούτε τι λέω, αλλά πώς το λέω. Και να κοιτάτε πώς είμαι όταν το λέω κι όταν το κάνω.

Mae West

Μια ταινία όπου δεν θα καταλήξω στο κρεβάτι, στη θάλασσα ή στο τζακούζι, θα ήταν σαν ταινία του Clint Eastwood χωρίς πιστολιές.

Bo Derek

Δουλειά της γυναίκας είναι να δείχνει γυναίκα. Κι είναι ωραίο να της λένε πως κάνει καλά τη δουλειά της.

Rita Hayworth

Όταν τελειώνεις μια ντυμένη σκηνή, γυρνάς και βλέπεις στο πλατό τον σκηνοθέτη και 5-6 του συνεργείου. Μα όταν έρθει η ώρα να βγάλεις το σουτιέν, πλακώνουν καμιά ογδονταριά, από τον υπεύθυνο του κέτερινγκ μέχρι τον τελευταίο ασφαλιστή. Κι όλοι τους έχουν βρει κάποια σοβαρή δικαιολογία που βρέθηκαν εκεί.

Jewel Shepard

Τα τελευταία λόγια του Humphrey Bogart

Γαμώτο, δεν θα έπρεπε ποτέ να το γυρίσω απ' το ουίσκι στα μαρτίνι.

Humphrey Bogart

Ο πλακατζής κι η γκαφατζού

Όταν ήμουν 11 χρόνων ήμουν «κολλημένη» με τον Σούπερμαν και κάποτε, στο σπίτι μιας φίλης, προσπάθησα να πηδήξω από τον έναν καναπέ στον άλλον. Ακόμα και σήμερα στη ζωή μου είμαι πολύ γκαφατζού.

Jessica Alba από συνέντευξή της στο περιοδικό Έψιλον της Ελευθεροτυπίας.

Πάντα νιώθω σαν παιδί όταν υποδύομαι τον Μακλέιν. Έχει πλάκα. Δεν ξέρω αν τα σημερινά πιτσιρίκια, στους σύγχρονους, πολιτικά ορθούς καιρούς που διανύουμε, παίζουν πόλεμο στην πίσω αυλή, πάντως εμείς αυτό κάναμε. Πηδούσαμε από στέγες, κάναμε τρέλες. Κάπως έτσι είναι η αίσθηση στην ταινία αυτή. Δείτε με να κάνω τρέλες και να "σκοτώνομαι", κάπως έτσι.

Bruce Willis από συνέντευξή του στο περιοδικό Εικόνες του Έθνους.